अंतर्नाद

Share a dream they have always said, Couple it with efforts they have said, But, little they have mentioned about keeping the faith. Hope is one thread that is all left when, the efforts have been exhausted,  And the situation seems to seep out of hands. When all the  diligence  seems to fall apart. But, why is it so difficult to continue to have faith? To keep going when you know the end of the tunnel is far away? To take the leap of faith irrespective of the situations and notions? To shun the  clutter surrounding the mind? To tear every other criticism that comes our way? I wonder is it because,  we think that we have lost out on our luck? We start building up prejudices against ourselves? We start maligning our own attempts and ultimately have the soul faltered? We start  believing  that we have nothing to offer? We gave up even before reaching the pinnacle? Irrespective of all the passive pessimism I...

भावनांच्या बंधनात अडकावेसे वाटत होते त्या वेड्या मनास . सुखाच्या मेहफिलीत हरवून, बेभान. कल्पनांचे कल्लोळ होतेच साथीला निष्ठावान. अथांग समुद्राला जसा किनाऱ्याचा अट्टाहास. एखादा रोमांचक अनुभव मोहरून नेणारा असा होता तो आभास . जणु हृदयालाच आव्हाहन देण्याची एक सराईत चाल. आणि सगळे डावपेच करणार होते बुद्धीला निःशस्त्र आणि निराधार. 

  Walk the streets, alone or with somebody, Soak into the view, Indulge in the architecture, Cherish the stories of the place. Let yourself involve and evolve. Let the winds breeze through your soul, and the playfulness take your core. Put words to emotions, and fill the stories of your book. Set yourself free. Let the dreams turn into ideas, and put the ideas into actions. Let there be an introspection Of inspirations and aspirations. Shun the guards of comfort. Get away from the clutches Of the mundane existences. Set yourself on an exciting journey, Which doesn't have a place for any inhibitions. Let exploring high and low tire you. Stop trying to prove your superiority, Start trying to be a bit more considerate. Stop trying to judge one another. Sing, dance, love or laugh if you must, But, being respectful has never hurt. Embrace the imperfections. Look out, look around, Search for the...

प्रश्नांचे उत्तर शोधता शोधता उत्तरांनाच प्रश्न पडले, अनामिकतेच्या एका गर्द अंधारात कुठेतरी हरवुनच बसले.  सोबतीचे सगळेच शब्द असे भांबावून गेले, बघता बघता सगळेच वाक्यं अपूर्ण राहिले.  वाक्य अपूर्ण राहणार या विचारात सगळेच परिच्छेद घाबरले, हळु हळु मग संधर्भाचे भान कुठेतरी हरवत गेले.  गरज होती एका अनुस्वाराची, पण समोर सगळेच विराम वाट रोखून बसलेले ! क्रियापदाची साथ शोधता शोधता, हिरमुसून मग ते एकटेच आपल्या काळोखात परतले. 

  जेव्हा आठवणी आणि भावना अनावर होतात, तेव्हाच आठवणीत येतेस तू.   प्रश्नांची तारांबळ, उत्तरांचे कुतुहल जेव्हा भांबावतात, तेव्हाच वाटतं नजरेसमोर असावीस तू.   अशी कशी अचानक स्वार्थी होते मी, इतर क्षणी निष्क्रिय असते मी?   कदाचित ठाऊक असते मनास, हाकेच्या अंतरावर असतेस तू!   म्हणून कदाचित घ्रुहितच धरल्या जातेस तू!      

On the mountain peak I stand, And gaze at the beauty nature has to sketch. I feel like a bird, free and unworried. Satisfied with the flights taken, Anxiously await the countless paths to tour. Sometimes lost a feather or two, ... missed towns a couple or few. Sometimes the winds were harsh, ... or the climate too wet. But the pleasant sun always made me push ahead. You ask, if ever I got lost, Would you believe if I said, "Of course, quite a lot!" No regrets, as I  know the journey further awaits, I haven't yet seen my flight's strength. I am a bird, all I know is to fly, Come what may, I won't cry!

Eyes- they say - never lie, But whenever her's met his, She always wondered why! She felt the chill, when he looked through, Little she knew, it was never true. Less they talked, more they fought, Never in between was any thought. Cherished were the moments when they met, Although few, were enough to make them meet again.

शब्द कधी हे रुसले कोणालाच नाही समजले , धुंदीत असता कसे हे मधेच अडखळले ! "नको त्या भावना", "नको त्या अपेक्षा", सारखे अनेक विचार, का याच्यामुळे ते भांबावले ? प्रसंगाला समोर जायला असे कसे ते घाबरले ?

मृगजळ असमंतामध्ये , वेडे मन घेई धाव त्याकडे ! कळेना त्यास , त्यात आहेत फक्त खोट्या माया , कोण समजावेल त्याला स्वप्नभंग राहणारच ढगाआड ! अश्याच एका रिंगणात अडकलेली मी , भावनांच्या पेचात कोणास ठाऊक कधी गुंतले मी ! मनात कल्लोळ , डोक्यात विचार , निघून आले बरंच लांब , बघत होती वादळ शमण्याची वाट , जशी चातकास असते पावसाची वाट ! लक्षातच आले नाही मला , भरतीच्या वेळी अथांग समुद्रात मदतीला येतात क्वचितच हात ! मुळात नसतेच कोणी सारखे , जसे हातावरची बोटं पाच , पुढचे पायुल कुठे टाकायचे कोण ठरवेल आपल्यापेक्षा अजून छान ! स्वतःमध्येच एवढे गुरफटत गेले मी , विसरूनच गेले की प्रत्येक जण झुंजत असतो आपल्या मृगजळासह स्तब्धपणे , मुळात एकटी नाहीच मी !

एक क्षण हवा हवासा, मनातील सुप्त भावना अलगद उलगडणारा, जराशीही ठेच लागताच मायेनी हात पकडणारा, अशक्य असं वाटणाऱ्या संवेदनांना एका क्षणात आपलंसं करणारा, फक्त शब्दच नव्हे तर अबोलाही समजणारा, आणि हास्यालाच नव्हे तर आसवांनाही न डगमगणारा. एन उमेदीच्या काळात पाय जमीनीत घट्ट रोवून धरणारा, एकट्यात कधीही साथ न सोडणारा. फक्त माझ्यासाठीच असा असलेला तो सहवास. अचानक आनंद देऊन जाणारा असा एक सुखद आभास.

(From Harold's Planet) And on some days I just have nothing to say, It is much better to just listen what others have to say. Sometimes it is the best thing to hang in there, Particularly thinking of nothing and still have the smile to share. And on some days it is okay not to discuss the worldly affairs, Just because they are not going to vanish in a single trial. It doesn't matter to win or lose a match, As much as it matters to try that weird catch. And on some days, it is pretty awesome to be alive, To have some laughs to be laughed at on the long nights. # Inspired by Harold's Planet  and very similar to  एकदा तरी जगावं  !

(Text written in 2011) A new dawn is here to undo whatever was done the night before. It’s a new beginning, new start... a new realization to foresee what we  couldn't  see the days before; A new spirit to laugh out the silly world in which we were just before. No stuff is so much an issue as compared to our own happiness and we tend to forget that someone does find happiness in our happiness. Wear a smile; share a laugh because no sorrow is as great as a laugh. Shun all the stuff that was tearing you apart because wear and tear is only the games of heart. No need of wandering in the fairyland of past and tomorrow because living and dying in the same flow is not worth of a bravo. So just move on... just like the everyday dawn.

प्रेम म्हणजे नक्की काय हो ? फक्तं मनाचे खेळ ? एकमेकांना बघून चाललेली मनातली चलबिचल की  शब्दांशिवाय चाललेली डोळ्यांची तगमग ? एकमेकांना दोन मिनिट बघण्याची गडबड की  सगळं काही सांगायला चाललेली एकमेकांमधली चढाओढ ? मेसेजचा रिप्लाय येई पर्यंत होणारी चिडचिड की  कसं सांगू या विचारांनी झालेली मनाची हुरहूर ? जुनं नातं खराब होईल म्हणून जाणून बुजून केलेली टाळाटाळ की  एकदा सांगून तं बघू हा विचार करून असलेला एकमेकांबद्दलचा विश्वास ? काही होवो प्रेम म्हणजे सोबत राहण्याचा एक अट्टाहास. तसेच शब्दांपली कडला एक सुखद आभास !

GIRL: Oh boy! Just tell me why? Why did you leave me in a single try? Just tell me how should I forget the time we had without a single cry? The day we first met, The day when we became something more than ‘just friends’! The moments your eyes stared me And So the moments your eyes met mine. From the little chats and long pauses we had; to, The long chats and short pauses we shared! Can you just give me an account of what we owned? The moments when we locked our hands; to The moments when we just bit lips And So the moments of the things you did, Can you just recall how happy we have been? The times we fought, The times we cried, The times we embraced, The times when we made each other special, And The times you made me a feet lighter! Baby! Come back to my life or at least take my life As I don’t want a without you life. If not! At least tell...

(Clicked by friend) Life is good when I travel, I get so many things to unravel! Time is spent in expecting the unexpected, And in living the reality as a dreamlike fairytale. I don’t have to give excuses for waking up late, And no need of all the tantrums for staying up late. I don’t have to explain the road not taken, And don’t have to face the questions if the in time is past beyond imagination. I am not expected to choose among the appointment with people, Nor I am bound to explain my late arrival. There is never any need to explain myself, And also no need of always being the pathetic all understanding self. No need of being a dependent fool, Because many a times I end up being an emotional fool. It’s a phase where I am myself, Not pretending or hiding behind my reticent self! It’s something that I always look forward to, As I know it’s the only thing where I don’t ha...

वाटतं आता कुठेतरी थांबावं, बंधनांचे पाश तोडून दोन सेकंद तरी जगावं. अथांग अश्या समुद्रात स्वतःला झोकून द्यावं, कुणी म्हणेल पागल का तं त्याला पण त्या आनंदात अलगत खेचावं. दूर अश्या क्षितीजाला थेट बिलगाव, त्या यशाच्या आनंदात एकदम धूत व्हावं. कोणास तरी आपल्या हक्काचं बनवावं, हळूच प्रेमाच्या पदरात चिंब चिंब भिजावं. लहरी अश्या मनाचा ताबा एकदा तरी सुटावा, ज्याने आयुष्यात सुंदर असा एखाद अनुभव तरी असावा. वेळ आली तर साऱ्या जगास ओरडून सांगाव  नि रडावं वाटल्यास एका मित्राच्या खांद्यावर भोकाड उघडावं. किर्र अश्या अंधारात जंगलात एकट भटकावं, कशाची हि परवा न करता तसेच पुढे चालत रहावं. दोस्ताच्या पार्टीत रात्रभर नाचावं, थकलेल्या जीवाला मग दिवसभर झोपू द्यावं. पोकेट मधला शेवटचा पैसा संपेपर्यंत खर्च करावा, रिकामा झाल्यास पायीच घरी परतावं. आपल्या आवडत्या कामात मनापासून वेडे व्हावं, त्यामुळे जर जाईल जगाचे भान तरी ते बेस असावं. कोणी जर जात असेल डोक्यात फार, तं त्याला ति...

आत्ता सुचतय अगदी सहजच, विनाकारण अगदी अचानकच. कशावर लिहितेय नाही सांगत, वाचल्यावर कळेल लगेचच. सुखानंतर दु:ख किंवा दु:खानंतर सुख नसतं कधी सहजच, प्रत्येक परिस्तितीला समोर जाण्यास तयार करतं ते नकळतच. यश अपयश असतात एकाच नाण्याच्या दोन बाजू, या नाण्याला सांभाळून ठेवणं अवघडच. दिवस उजाडतो नि मावळतो, आपल्याला हुशार करण्यासच. प्रेम नि मैत्री दोन्ही सारखेच कारण आपण हे करतो आपल्या माणसावरच. जरा विचार केलास तर हेही पटेल तुला आपण नाही जन्मलो उगाचच.